Cemal Süreya yıllar sonra bir söyleşide, çocukluğundan onca beslenmesinin sebebini şöyle açıklıyor: “Çocukluğumla bugünkü ben arasında çok kısa mesafe olduğu için….”
İnsanların çoğu belkide büyüdüğünü ispatlamak için eskiden dinledikleri grupları iplemezler.Büyü-müşlerdir ya! Büyüdük be canım artık "The Cure" dinlenilir mi diyor kimileri!
Kim ne derse desin The Cure unutulmaz bir grup benim için.
Çünkü Robert Smith benim saklambaç arkadaşım. Beraber az saklanmadık somyanın altına. Kimilerinin eşekliği kimilerinin çocukluğu baki kalıyor işte! The Cure'da yaşlandıkça daha çocuklaşıyor. Bizim oralarda çocuklar hep "The Cure" dinliyor...
not:The Cure yazısı ilerde...
3 yorum:
Konserin rak'ın'kok'ta olacağını duyduğumda sinirimden yere tükürmüştüm:
"Ulan hayvan herifler yapılır mı bana bu! Neden sokuyorsunuz o insanların içine beni!! Neden tek konser yapmıyorsunuz İstanbul'da bir yerde!!"
Gittik mecburen rak'ın'kok'a... Emeği geçen herkese binbir bela okurken çıktılar sahneye.. Başladılar çalmaya...
A hundred years... Hayatımda hiç böyle duygular hissetmemiştim. İnanılmazdı benim için. Sihir gibi, büyü gibi. Gibi gibi...
Konserden sonra belaya, küfre devam...
@fataliyev
mekandan ve insandan ırak bir şekilde izlemek isterdim.Birde Robert ile çay içip sohbet etsem...
Naçizane ilgilenmeye çalışırım müzikle; yeni gruplara falan açığımdır. Ama dönüp dolaşıp ısrarla dinlediğim üç beş babadan biridir Robert Smith... Şahane, on numara bir insan olduğuna da bahse girerim. Ama blood flowers'da kaldım ben. Ötesine geçmeye gönlüm elvermedi. Pornography ile Wish ile Disintegration ile Three Imaginary Boys ile mesudum.
Geniz etine kurban olam Robert. Nasıl da horluyorsundur sen geceleri...
Yorum Gönder