Ne varsa Folkta var:Ray LaMontagne

Şimdiye kadar yazdıklarımı az çok okuyan gitar müziğinden etkilendiğimi ve gitar müziğini sevdiğimi anlamıştır. Elektronik şeyleri pek sevmiyorum.(istisnalar var tabii) Çok deneysel olmakta bana dinleyici bilmez ben bilirim tavrı gibi geliyor bazen. Zaten bakın sevdiğiniz şarkılara; ya bir akustik piyano vardır içinde ya da bir gitar. Diyeceğim şu ki Folk rock ve genel itibari ile gitar müziği hiç bir zaman ölmeyecek. Her zaman kendi odamıza çekildiğimiz zaman, denize baktığımız zaman,duvara baktığımız zaman,şehire baktığımız zaman,ağlayacağımız zaman, birini özlediğimiz zaman, aklımızın karıştığı bir zaman, aşık olduğumuz zaman,çaresiz olduğumuz zaman,sevdiklerimizi ruhen ya da bedenen kaybettiğimiz zaman diyeceğim o ki zaman zaman sade şeyler her zaman çok daha büyük etki ve rahatlık verir. Bir nevi manevi iç sestir. Ray LaMontagne işte böyle bir içtenlik. Daha önce kritiğini yazdığım Bon İver'in daha olgun hali.Ray LaMontagne dediğim adam saçı sakalına karışmış biri. Yolda görseniz dönüp bakmayacağınız tiplerden. Sesini duyarsanız o başka! Henüz Ray LaMontagne ile tanışmadıysanız; "lesson learned" kendinizle baş başa ilk ödeviniz olsun. Sonra kafanıza göre takılın. Tüm aşklar arabesktir sonuçta! Herkes dersini bir şekilde almalı! Ve güzel müzikten payını...