27 Temmuz 2008 Pazar

Eti kemiğinden sıyrılmış yalnızlık:Brett Anderson - Wilderness

Konuyu fazla uzatmayacağım.Suede tanıyan herkes onu tanır.Kulaklarımız öyle ya da böyle bu sese aşinadır.Love is Dead dedi ilk albümünde. Tamam, klişe şeyler şu çağda bunlar.Ama klişe şeyler yapıp içten olabilmekte marifet.Eskiden seksi görünmek gibi bir derdi varmış gibi görünse de şimdi sakin-yalnız-usul usul kana karışan bir folk sevdalısı.Aynı üstte ki resimde ki gibi.Boşluğa söylüyor şarkılarını.İster duyulsun ister duyulmasın.
Daha önce başka bir bloga hakkında aşağıda ki şeyleri de yazmıştım:
"Bazı müzisyenler vardır;çıtayı yükseltmek için salakça şarkılar yazmaya başlarlar.Oysa daha fazla yerin dibine girerler.Müzikal şahsiyetlerini lekelerler.Bazı müzisyenler vardır;bunlar şatafatlı zamanlarını biraz da olsa tekrar yaşamak uğruna tribüne oynarlar.Oysa kendilerini oyuncak yapmışlardır başkalarının dilinde.İşte Brett onlardan değil.Brett rock müziğin en janjanlı zamanlarından gelmesine rağmen yalnızlığına sim bulaştırmamış bir adam.Sıradan birisi bu albümü yapsa sıradan derdim.Ama Brett'in yaptığı en sıradan işlerde bile fazlası ile sırıtan bir yalnızlık var.Onu da benim nazarımda güzel yapan şey sanırım bu."
Ve bir de şunları:
"Brett'i her zaman sevmişimdir.David Bowie'nin yandan yemişi de deseler reenkarnasyonunu tamamlayamamış bowie de deseler bence yanlış zamanda ve yanlış yerde samimi olmaya çalışan yalnız bir adam o.Şunu bu albümle daha iyi gördüm ki folk ile kelt müziği arasında olmak istiyor kendisi.Kadınsı bir sesin kemanla sevişmesi zaten modern kelt müziği yapmak istediğini-şehir ilahileri söylemek istediğini bize göstermişti daha önce.Bu albümde de bunun izleri var ve bu yorumu sadece "Funeral Mantra" yı dinlerken yazıyorum.Bu parça dediklerimin özeti sanki.Altta ki melodi bir Lorena Mckennit parcası olan "the mummers dance"ı andırıyor.(pinhaninin ben nasıl büyük adam olacağım parçasının karakteristik melodisi de bu şarkıdan esinlenmişti bu arada)Kelt müziği izlenimim belki buradan geliyor.Ama Diğer şarkıları da dinleyince kendimi tebrik edeceğim bunu biliyorum.Her şeyden önemlisi Brett'i takdir etmek ama.O yine çok zarif ve yalnız."
İlk kritikte dediğim gibi(Portishead kritiği);İnsan kendine yakın bulduğu şeyi kayırır.Sanırım bunca edebiyat parçalamanın sebebi kısaca bu.

Hiç yorum yok: